To interesujące! Co czują zwierzęta? Czy przeżyją smutek?

W sierpniu ubiegłego roku ludzie z całego świata przez kilka tygodni uważnie obserwowali, jak orka żyjąca w Morzu Selish utrzymywała swoje martwe dziecko, pchając go przed sobą przez lodowate wody przez 17 dni, aż w końcu się wyczerpała.

Zdjęcie: google.com

Ta historia jest jednym z najlepszych przykładów ssaków morskich. doświadczanie żalu.

Jednak społeczność naukowa wciąż wątpi w zdolność zwierząt odczuć prawdziwy ból i wykazać złożoną reakcję na śmierć krewnych. Po tym, jak wiadomość o płonącym orka została szeroko opublikowana, zoolog Jules Howard skomentował to w ten sposób: „Jeśli myślisz, że naprawdę żałowała swojego szczeniaka, to nie ma w tym żadnej nauki, to założenie opiera się wyłącznie na chęci w to uwierzenia” .

Należy jednak zauważyć, że coraz więcej obserwacji naukowych potwierdza fakt, że zwierzęta rozumieją, czym jest śmierć, żałują za zmarłych, a czasem nawet wydają na nie specjalne rytuały.

Nie widzisz tego, na co nie patrzysz

Biada sceptycy wciąż mają rację w jednym: naukowcy naprawdę nie wiedzą prawie nic, jeśli chodzi o zachowanie zwierząt po śmierci krewnych, w tym żal. Ci, którzy naprawdę poruszali ten temat i badali uczucia różnych zwierząt na temat śmierci, można policzyć na palcach.

Jednak wielu twierdziło: prawie nic nie wiedzą, ponieważ po prostu jeszcze się nie nauczyli.

Naukowcy nie poświęcili jeszcze wystarczającej uwagi badaniu tego, co można by nazwać „tanatologią porównawczą” (doktryna śmierci i związane z nią działania). Najprawdopodobniej można to wytłumaczyć faktem, że ludzie nawet nie myślą, że zwierzęta w zasadzie może martwić się śmiercią bliskich.

Dla wielu naukowców i filozofów uświadomienie sobie śmierci jest nadal umiejętnością właściwą wyłącznie człowiekowi.

Jak rozpaczają zwierzęta?

Jednak naukowcom przedstawiono wiele historii o tym, jak zwierzęta różnych gatunków przeżywają śmierć. Może to stanowić doskonałą podstawę do badania ich zachowania.

Słoniena przykład znany z ich Uwaga kościom zmarłych krewnych, a także żal nad rodziną.

Tak więc w 2016 r. Doktorant badający słonie w Afryce uchwycił taki moment na wideo.

Wideo: news.nationalgeographic.com

W nim trzy różne rodziny słoni na zmianę podchodziły do ​​szczątków matriarchy (najstarszego i najbardziej doświadczonego słonia), węsząc je i dotykając.

Zdjęcie: smithsonianmag.com

Podobne zachowanie obserwuje się w szympansy. Jeden interesujący przypadek odnotowano w grupie szympansów w niewoli po śmierci starszej kobiety o imieniu Pansy. Zwierzęta sprawdziły jej ciało pod kątem oznak życia i oczyściły włosy ze słomy. Po usunięciu ciała Pansy szympansy nie przybyły na miejsce jej śmierci przez kilka kolejnych dni.

A oto kolejny przykład, kiedy zauważono, jak szympansy używają improwizowanych środków do oczyszczania zwłok. Stało się to w Zambii w 2017 r., Kiedy szympansa mama wykorzystała kawałek trawy wydostała się z zębów jego zmarły syn resztki jedzenia. Wszystko to może wskazywać, że szympansy rozwijają wzajemne uczucia, które nie znikają nawet po śmierci, więc są wystarczające wrażliwy na śmierć krewnych.

Ptakiwykazują również podobne zachowanie. Srokina przykład chowają ciała zmarłych pod trawą i patykami. Jeden z etologów, który zaobserwował to zjawisko, nazwał go „czterdziestym pogrzebem”.

Bardzo odkrywczy był niesamowity przypadek nagrany przez ośmioletniego chłopca na wideo.

Wideo: news.nationalgeographic.com

DzikiMieszkając w Stanach Zjednoczonych kilkakrotnie wracał do ciała zmarłego krewnego, trącił go, gryzł, a nawet spał obok niego.

Wrony zbierają się w całych chmurach i tworzą prawdziwą kakofonię krzyków, gdy jeden z nich umiera.

A to tylko kilka z wielu przykładów.

Jednak niektórzy uczeni wciąż twierdzą, że tego rodzaju zachowanie nie może być nazwane „żałobą” w sensie ludzkim, ponieważ nie odpowiada to nauce.

Chociaż zdarza się, że obserwuje się takie zjawiska, trudno powiedzieć, które emocje wywołują takie zachowanie. Tak więc w 2011 r. Eksperyment naukowy z myszami i szczurami, potwierdzający ich zdolność do empatii, został również zaakceptowany przez społeczność naukową z wielką nieufnością.

Oczywiście trudno przypisywać zwierzętom takie emocje jak Biada, bez odrobiny sceptycyzmu. Może jednak nie warto myśleć, że w ogóle się nie czują lub że utrata dziecka jest łatwiejsza dla matki innej niż człowiek?

Niedawny incydent z zabójcza matka ponownie przypomina nam, że ludzie nadal niewiele wiedzą o zwierzętach. I tutaj pojawia się pytanie: „czy zwierzęta mogą się smucić?”, A raczej „jak dokładnie zwierzęta się smucą?”